Ik ben Kevin Van Eeckelen, doctor in de Letterkunde. Op deze website vindt u ondermeer mijn doctoraat – Waanzin en werk van Friedrich Nietzsche. De verklaring van Nietzsches denken vanuit de door René Girard geëxpliciteerde wetten van het mimetisme, gekaderd in een bredere analyse van de moderne anti-cultuur; verdedigd aan de Universiteit Gent (UGent) op 25.09.2012 – dat op grond van de wetten van het mimetisme (geëxpliciteerd door René Girard) en op grond van een nauwgezette en zeer uitgebreide tekstlectuur de samenhang blootlegt tussen het werk en de waanzin van Friedrich Nietzsche  Deze samenhang wordt verder gekaderd in een bredere culturele evolutie waarvan ik de huidige verschijningsvorm als de ‘mythe van het pluralisme’ bestempel. Mijn doctoraat verzet zich in dat verband ook expliciet tegen de dominerende gang van zaken in de huidige universitaire menswetenschap die zowel in haar inhouden als in haar functioneren verziekt blijkt door het pluralistische dogmatisme en die gevangen zit in allerhande attavismen en obscurantismen; wat specifiek de literatuurwetenschap betreft, valt daarbij te denken aan de vele varianten van de zogeheten ‘hermeneutiek’. In de nabije toekomst wil ik mijn doctoraat ook in boekvorm ter beschikking stellen voor wie dat wenst.

De site bevat de volgende afdelingen, waarvan de eerste elf de inhoud van mijn doctoraat uitmaken:

– Een voorwoord en een dankwoord: de algemene doelstellingen van het doctoraat worden hier aangegeven en gekaderd. Daarnaast vermeld ik mijn voornaamste inspiratiebronnen: naast René Girard en alle andere denkers en schrijvers waar ik naar verwijs, zijn dit Patrick Schockaert, de stichter en meester van de CDW, een aan (een rationele en atheïstische omgang met) het werk van Girard gewijde denkgroep, en X [die anoniem wil blijven], tevens lid van de CDW. De verantwoordelijkheid voor de inhoud van mijn doctoraat en deze blog (met hun eventuele gebreken) berust evenwel geheel bij mij, zoals vanzelf spreekt. Ik geef in het dankwoord ook aan dat ik de universiteit dankbaar ben voor de mij geboden mogelijkheid om mijn doctoraat te schrijven. Het is om wetenschappelijke redenen dat ik die gelegenheid heb moeten gebruiken  om haar, de universiteit, op fundamentele vlakken inhoudelijk en wat haar functioneren betreft tegen te spreken. Dat dit mogelijk is geweest, is de verdienste van de mensen die me de vrijheid gaven om mijn doctoraat naar eigen goeddunken uit te werken.

– De mythe van het pluralisme: dit is een cultuurkritisch gedeelte dat de impasse aangeeft waarin we intellectueel en cultureel terecht zijn gekomen. Deze analyse van de huidige situatie laat vervolgens de studie toe van de ruimere cultuurhistorische achtergronden ervan, waarbinnen Hölderlin en Nietzsche een belangrijke rol zullen spelen.

– Niettemin volgen eerst nog enkele methodologische overwegingen die deels ook een verdere precisering omvatten van bepaalde aspecten die in ‘de mythe van het pluralisme’ aan bod kwamen.

– Dan is er de analyse van Hölderlins beroemde geschrift Hyperion. De analyse hiervan is zeer relevant in relatie tot die van de werken van Nietzsche. Hyperion bevat veel overeenkomstige elementen maar getuigt niettemin nog van een vroegere fase in de ontvouwing van (de verwerking van) de mimetische ziekte.

– Uiteraard staat daarna  de analyse van Nietzsche centraal. Dit gebeurt in zes delen die overeenkomen met de zes boekdelen van de Kritische Studienausgabe. In deze zes delen vindt u een omvattende analyse van het gehele werk van Nietzsche, waarbinnen het vierde deel, dat over Also sprach Zarathustra (= Aldus sprak Zarathoestra) van centraal belang is omdat Nietzsche daarin blijk geeft van een diepgaand maar verwrongen aanvoelen van de impasse waarin de ziekte hem heeft gedreven en hij als reactie hierop ‘kiest’ voor een desastreuze manier om met die impasse om te gaan (een manier die het probleem enkel nog vergroot en als het ware zal doen ‘exploderen’).

– Na de zes hoofddelen over Nietzsche volgt het laatste luik van mijn doctoraat dat nog meer experimenteel en zeker niet volledig van aard. Het gaat hier om een herneming en een verruiming van de problematiek van de psychische en culturele integratie tegen de achtergrond van een mogelijk alternatief. Hiermee eindigt het doctoraat.

Er is een pagina toegevoegd over de schizofrene kunstenaar Louis Wain, een ‘tussendoortje’, zo men wil, gebaseerd op een paper die ik presenteerde op de ISSEI-conferentie van 2012, maar wel degelijk een markante illustratie van enkele fenomenen van de mimetische ziekte (aspecten van de psychose).

Daarnaast ga ik in op de pseudo-kritieken die academische lezers van mijn doctoraat formuleerden, waarvan het bedroevende niveau en het mystificerende karakter de relevantie van mijn kritiek op de hedendaagse menswetenschap onderstrepen.

Alvast bedankt voor de interesse,

Kevin Van Eeckelen