Toevallig lees ik ergens dat op 22 september 2012 Jan Hendrik van den Berg, psychiater-denker en grondlegger van wat hij de ‘metabletica’ noemde, is overleden. Het is veelzeggend dat hier nauwelijks aandacht aan is besteed in de media. Het getuigt van zowel kortzichtigheid als ondankbaarheid dat zo iemand de facto (verder) wordt doodgezwegen, hoewel men uitgerekend bij een overlijden normaal gezien de verdiensten van een mens tracht te redden, zeker wanneer die ruimschoots bovengemiddeld zijn. Ik ontken niet dat zijn teksten wel eens irrationele elementen bevatten, maar dat wordt meer dan gecompenseerd door de inzichten die hij ons mede door zijn ‘eigenzinnigheid’ heeft geschonken.

Jan Hendrik van den Berg geloofde niet in de democratistische multiculturele maatschappij. Omgekeerd hoedt die maatschappij er zich er wel voor om haar holle lofliederen op ‘de diversiteit’ en ‘de dialoog’ ten opzichte van denkers als Van den Berg al te serieus te nemen. Laten we dan maar zelf werken als ‘Metabletica’, ‘Hooligans’, ‘Gedane zaken’ en zijn psychologische bijdragen blijven lezen. Ook daarbij geldt: durf te lezen wat je leest (cf. mijn vorige post).